Ciekawostka: spinacz biurowy

Czy to prawda, że to Norweg jako pierwszy wynalazł spinacz biurowy?

Nie.

W USA pojawiało się wiele patentów na spinacze do papieru, ale za ten oficjalny uznaje się patent z 1867 r. złożony przez Samuela B. Faya.

Pierwowzory spinacza pojawiały się już wcześniej, np. w Anglii w 1846 r. (patent Herberta Spencera). Ba, niektórzy nawet twierdzą, że to wynalazek Polaka, pianisty Józefa Hofmanna, który urodził się 9 lat po patencie Faya…

Był też Norweg, Johan Vaaler. On faktycznie stworzył własną wersję spinacza, ale była ona o wiele mniej użyteczna. Wynalazek opatentował, ale dopiero w 1901 r., czyli 34 lata po patencie z USA.

Jednak wielu Norwegów nadal wierzy, że to ich rodak jest właściwym wynalazcą.

Mit jest do tego stopnia zakorzeniony w świadomości Norwegów, że:

1. w 1989 r. w Sandvice obok Oslo wzniesiono największy na świecie pomnik spinacza,
2. Posten wydała w 1999 r. specjalny znaczek z wizerunkiem spinacza (ale nie tego, który opatentował Norweg…),
3. a norweskie encyklopedie powielały tę informację jeszcze w wydaniu z 2005 r.

Z mitem rozprawia się m.in. popularny norweski serial komediowy „Side om side”, który poświęcił temu kilka scen w odcinku „Granli Quiz” (S02E07) wyemitowanym w 2014 r.

• en binders = spinacz biurowy
• å binde (bandt, har bundet) = wiązać, związać (jako: spajać), przywiązać, przywiązywać