Norweski łatwiejszy dla Polek niż Brytyjek?! 🤯 Czyli co norweski i polski mają wspólnego 🤝

Kiedy zaczynałam uczyć się norweskiego, robiłam to na Duolingo po angielsku, bo aplikacja nie oferuje tego kursu po polsku. Zauważyłam wtedy, że taki proces bywał czasami bezsensowny — bo w angielskim nie istnieją pewne koncepty, które są naturalne dla polskiego i norweskiego. I to pośrednictwo angielskiego tylko przeszkadzało…

Poniżej dzielę się swoimi spostrzeżeniami na temat tego, jaką przewagę w nauce norweskiego ma język polski nad angielskim. Pod jakimi względami osoba anglojęzyczna ma trudniej od osoby polskojęzycznej podczas nauki norweskiego?

W czym norweski przypomina polski?

„SIĘ”

👉 Zarówno po polsku, jak i po norwesku występują czasowniki zwrotne — czyli takie, w których używamy zaimka zwrotnego „się”. Nie jest to jednak koncept naturalny dla użytkowników języka angielskiego.

Zarówno Polacy, jak i Norwedzy powiedzą:

• czuć się = å føle seg
• schować się = å gjemme seg
• ożenić się / wyjść za mąż = å gifte seg
• zdecydować się = å bestemme seg
• skoncentrować się = å konsentrere seg

⚠️ Jedyną różnicą między polskim a norweskim jest to, że w norweskim każda osoba gramatyczna ma własne „się”:

SWOJOŚĆ

👉 Oba języki używają zaimków dzierżawczych „swój”, „swoja” itd.

To, co po angielsku wyrazimy jako She loves her husband, dla Polaków i Norwegów może mieć dwojakie znaczenie.

Spójrz na dwa poniższe zdania:

• Hun elsker mannen sin (= Ona kocha swego męża)
• Hun elsker mannen hennes (= Ona kocha jej męża)

Rozumiesz różnicę, prawda?

Po polsku i norwesku możemy być precyzyjni, a po angielsku nie wiadomo, czy kobieta mówi o swoim mężu, czy o mężu innej kobiety. 🙈

TRZY RODZAJE

👉 Zarówno dla Polaka, jak i Norwega naturalne jest to, że rzeczowniki mają swój rodzaj gramatyczny. I w obu językach są trzy rodzaje: męski, żeński, nijaki.

Dzięki temu:

1) doskonale wiemy, że nie zawsze jest to logiczne, bo rodzaj gramatyczny nie musi mieć nic wspólnego z faktyczną „płcią” rzeczownika;

2) zdajemy sobie sprawę z tego, że warto uczyć się rodzajników, bo mają one znaczenie.

W końcu czym innym jest np.

• et vær (pogoda) i en vær (baran)
• albo et egg (jajko) i en/ei egg (ostrze)

PODOBNE SPOJRZENIE NA ŚWIAT

👉 Polacy z Norwegami współdzielą sposób opisywania świata — i okazuje się, że często mamy w swoich językach podobne słowa, metafory czy wyrażenia.

Doba

🕛 Przykładowo w języku angielskim nie ma osobnego słowa na dobę – można powiedzieć albo day (dzień), albo twenty-four hours (24 godziny).

A w norweskim, tak jak w polskim, występuje osobno dzień (en dag) i osobno doba (et døgn).

Ubiór

A jak komunikujemy to, jak jesteśmy ubrani?

💃 Po angielsku powiemy: she's wearing a dress.

Norweski zaś w tym celu używa konstrukcji, którą słowo w słowo możemy przetłumaczyć na polski: hun har på seg en kjole to dosłownie nasze „ona ma na sobie sukienkę”.

Świństwa

Oba języki podobnie używają zresztą metafor, np.

• odnosimy się od świni, gdy mówimy o brudzeniu (naświnić = grise til) lub sprośnościach (świntuszenie = griseprat) 🐷
• albo do ślimaka, by np. opisać powolne tempo (ślimaczyć się = snegle seg) 🐌
• i w obu językach mamy powiedzenie „niedźwiedzia przysługa” (bjørnetjeneste) 🐻, gdy chcemy wyrazić, że ktoś mimo dobrych zamiarów tylko nam zaszkodził.

Jak widzisz, bycie natywnym użytkownikiem języka polskiego daje pewną przewagę w trakcie nauki norweskiego. Mam nadzieję, że to tylko zachęci Cię do jeszcze lepszego poznawania tego języka!